Nieuws

BERICHT IN EEN FLES (MARK MEEKERS,dorpsdichter van DOEL) Het Concert van vrijdagavond 16 november 2007 in de kerk van het met ondergang bedreigde polderdorp Doel werd een grandioos succes. De schitterende uitvoering van het Requiem van Mozart werd door de vijfhonderd aanwezigen op enthousiaste ovaties onthaald. Frie Lauwers, organisatrice, genoot er terecht van. Ook Mark Meekers, de dorpsdichter, die voorlas uit zijn poëtische oogst DOEL-gedichten mocht delen in het succes. Enkele commentaren: ° "... Je woorden ontroeren telkens weer. Ook een pluim voor je voordracht tijdens het concert. Je hebt een mooie stem en je kan de kracht in je teksten overbrengen, je bereikt de mensen op je eigen rustige maar doordringende manier.'t Schijnt dat er een paar behoorlijk onrustig werden op de eerste rijen en dat is maar goed ook. Moge de energie en de bewogenheid van dit evenement ons nog lang bezielen en inspireren. Dank voor je betrokkenheid bij het goede Doel. Je bent een waardig DorpsDichter!" (Dianne Nuyts, journaliste, publiciste) ° "Het idee van de opvoering van die gedichten tussen de muziekstukken gaf een zekere spanning die vooral op de eerste rijen echt voelbaar was. Sommige genodigden applaudisseerden, anderen niet. Velen waren bewogen en ik heb gehoord dat er zelfs soms een traantje bij te pas kwam. Door dit concert hebben jullie Doel positief op de kaart gezet en een beetje uit de politieke sfeer gehaald. Daar hebben politici geen antwoord op." (Mon. Van den Abeele, ir. auteur-historicus) ° "Het getuigt van een onwaarschijnlijke dosis moed om te doen wat gij gedaan hebt. Ook het forum dat je daarmee aan de dichter bood was bepaald de moeite. Het was een van de knetterende bewijzen hoe sterk Doel leeft, en ik hoop dat die burger-vader van Beveren en Doel-stiefvader zijn ogen goed heeft opengetrokken en toch zo 'n beetje met het begin van een maagzweer zit. Hij zal het niet licht vergeten en reken maar dat hij behoorlijk geschrokken is."(Paul Staes, politicus, journalist) ° "Het was een ronduit schitterend gebeuren. Een stampvolle kerk. Prachtige uitvoering. En alles bovendien omkaderd met de treffende gedichten van dorpsdichter Mark Meekers. Dit was niet zo maar een vrijblijvend cultureel gebeuren. Het was zonder meer een hoogdag voor Doel waar iedereen die erbij was ten volle van genoten heeft. Het warme applaus na het "Leve Doel" van Mark Meekers -nota bene geleverd door de beau monde van Beveren- mag hopelijk nog lang nazinderen in de oren van onze burgervader!"(Jan Creve, voorzitter Doel 2020) ° Het concert vorige vrijdag in onze parochiekerk van Doel werd een prachtige vertolking. Het groot aantal aanwezigen en het minutenlang applaus hebben u zeker vreugdevol gestemd en dit was verdiend! Mijn dank gaat natuurlijk ook uit naar de heer Mark Meekers, dorpsdichter en alle kwaliteitsvolle uitvoerders van het concert. Zeker voor herhaling vatbaar!" (G. Van de Vijver, voorzitter kerkfabriek) ° "Afgelopen vrijdagavond mocht ik getuige zijn van een bijzonder requiem in Doel. Tijdens dit concert werden teksten voorgedragen door Mark Meekers. Een aantal van deze teksten spraken mij bijzonder aan en ik wil u via deze weg vragen of er een mogelijkheid bestaat om in bezit te komen van die teksten. U zou mij er een zeer groot plezier mee doen." (Dirk Bal, Nederland) ° "Nog even dit: de deken van Beveren, die ook op het concert was, heeft bij het begin van zijn preek, zondag, in de kerk van Beveren, in lovende bewoordingen gesproken over het concert en alle medewerkers hieraan lof toegezwaaid: de man was tot in 't diepst van zijn hart ontroerd…” (Frie Lauwers, organisator concert)

Het gedicht "April" van Lieve Devijver (uit onze publicatie "Hoffelijke Woorden"), is geselecteerd voor een bloemlezing van de Mond-en Voetenschilders (Baarn/Nederland).

In mei en juni werden enkele gedichten van Mark Meekers gepubliceerd:

"Dokwerker" in de schitterende bloemlezing "Zacht als huis" van samensteller F. Vermeulen, uitgave: Integan kabeltelevisie, Antwerpen 2007, p. 51.

Het gedicht "Zelfportret", in: "Tegen beter Weten, hemelbestormers", samenstelling: Gert J. Peelen, uitgave: VU podium, Amsterdam 2007, p. 32.

Het gedicht "Kermiskoorts" is gepubliceerd in de bloemlezing "Nu weer de kermis gloeit met duizend lichten", samensteller: Bert Bevers, uitgave: Nederlands Centrum voor Volkscultuur", Utrecht 2007, p. 59.

Het gedicht "Flora" is gepubliceerd in de bloemlezing "Godinnen van eigen bodem" van I. Bergman, uitgave: A3, Geesteren 2007, p. 59.

Het gedicht "Patstelling", in: T. Luiting- K. Koopman, "Je begrijpt me niet", uitg.: Concept, Hilversum, 2007, p. 88.

juryverslag Poëzieprijs hannah 2007

1e prijs: "Hortus Paradisus" van Rita Van Hauwermeiren, die merkwaardig genoeg ook de laureaat 2006 was. Het gedicht is als een bezoek aan een verleden, verloren paradijs. een vleugje Ancien Régime: een huis ligt geboeid in een tuin. Het ademt een bevangen sfeer uit, zoals een levend maar lijdend organisme. Ramen en muren worden actief, met sensuele beelden van pijn en verlatenheid: muren schrapen de huid, een raam snakt naar nevel. De toren met sterrenwacht is toegedicht. Aan wie? Geen handwarmte die ze nog opent.
In de tuin daarentegen is de openheid pijnlijk: door de kapotte serreglazen zie je de glasheldere lucht, terwijl de scherven zich snijden aan gras. In de tuin heersen verval en de agressie van woekerplanten en vogels: brandende tongen berenklauw, bekvechtende kelen. Wat achterblijft is een driedubbele afwezigheid: verlies van substantie, opgeroepen in subtiele beelden: enkel nog de schaduw van een schildpad, de huid van een hagedis, de ribben van verstorven wild. Het auditieve ritselen opgeroepen door deze concreta verbindt zich in het besluit harmonisch met drie betekenisvolle abstacta: woekering van gemis, het nutteloze.
De krachtige en toch afstandelijke vertolking van emoties, en de superieure zintuiglijke taal rechtvaardigen de bekroning van inzending 1 met de eerste prijs.

2e prijs: "Oma in clair-obscur" van Yerna Van Den Driessche.

In een frisse taal focust de dichteres meteen op haar oma, doorheen een aantal visuele taferelen, vastgelegd op foto's of op de harde schijf van de herinnering, of observaties die zich in het heden afspelen. Op de oudste foto's lijkt oma nog in zwart-wit, clair-obscur, afgebeeld, maar de herinneringen uit de kindertijd zijn vrolijk gekleurd: baksteenrode geraniums, een glanzend groene tuinbank, net zoals oma, gehard door vele lagen. Trenslotte komt zij los uit haar wuivende schaduw en treedt het nu binnen van haar laatste tuin, waar ze, nu in een omgekeerde beweging, naar haar kleinkind toegaat. Ook in deze tuin -- waar ridderspoor zich snel terugtrekt-- overheersen de kleuren rood en groen. Oma trekt het leven korter door jonge sla te dunnen tussen duim en wijsvinger, en geeft tegelijk dat leven kansen. Maar het zorgeloze kleinkind dat gulzig aardbeien eet; verdringt de gedachte aan tijdelijkheid en nakende dood.
Twee werelden, twee generaties worden harmonisch met elkaar geconfronteerd. De kleuren en de onuitgesproken emoties doorgloeien het clair-obscur van dit warmbloedig miniatuurtje.

3e prijs: "Hortus Posthumus" van Diana Freys, die voor de 3e maal als een van onze laureaten uit de bus komt.

Een gedicht vol suggestieve kracht, dat bij de eerste lectuur zowel verrast als ontroert, maar zonder een spoor van sentimentaliteit. De aanhef : "Pril april" zet de toon voor de tijd van het jaar en de tijd van het leven die hier opgeroepen wordt. De beelden zijn perfect geschakeld, een beetje kennis van onze flora helpt om de verbanden in te schatten. Er wordt gespeeld met de sonoriteit van de Latijnse namen: viola odorata, anemone nemorosa. De geur van ribes, die inderdaad zerp is, werkt als het koekje van Proust, en doet oud kinderzeer aanwaaien uit een postume tuin. Dat geeft aanleiding tot het "rafelen van voortijd in verzamelde verzen" Die voortijd is vluchtig als zwaluwen en bosanemoon. Heel mooi: we maken de geboorte van het gedicht mee.
Dan het sterkste beeld: de herinnering wordt een kind op een fiets: "Herinnering fietst --zonder handen als het ware -- trage rondjes onder de hoge ramen. Hoe valt een tante als een schaduw uit haar naam? Welke raadselachtige herinnering is bij het kind zo pijnlijk? In zacht mos op versteende letters zal de poëzie troost brengen met de postume tuin van dit gedicht, dat op een heel persoonlijke wijze de sfeer oproept van Gilliams' Elias.

1e Eervolle vermelding:

"Oneindig groen" van Gert J. Van Peelen uit Nederland.

Al in de eerste versregel wordt duidelijk dat de tijd van de dag de avond is: laat zonlicht zwicht. Verder in het gedicht verwijzen de beelden naar de herfst en de avond van het leven: leeftocht, voorraad uit vette jaren is in deze tuin luchthartig opgetast, de gedragen vruchten zijn geteld. De dichter kan hier onder glas zichzelf terugvinden. Hij wordt honkvast: dit is geen plaats om nu nog te verlaten, zijn serre is een kwetsbaar glazen huis van beraamd geluk, uitzicht op aarde. De dichter telt zijn zegeningen, hij is een gelukkig man in zijn hof vol aanwezigheid, hoezeer hij ook beseft dat het oneindig groen van de lijdzaam geknipte ligusterhaag bij de eerstvolgende strenge winter onverbiddelijk zal verdwijnen. Maar hij houdt de illusie in stand. Een heel voldragen gedicht met een puntig gevoel voor de subtiele mogelijkheden van de taal.

2e Eervolle vermelding:

"Tuinman" van Peter J. Brouwer, eveneens uit Nederland.

Een gedicht in parlando stijl, met erachter het droog opgeroepen dramatische verhaal van de vader, de tuinman die zijn dochter vroeger Latijn heeft geleerd, maar die nu de Latijnse namen van de planten is vergeten omdat hij kinds geworden is. Op de achtergrond de stemmen van de familieleden, die moeite hebben met aanvaarden van de realiteit. De cirkel van het leven sluit zich. Het volwassen geworden kind zegt de Latijnse soortnamen van de planten voor aan de vader in een tuin die," bij het verbuigen van rosa, in de zandbak eindigt, waar vader speelt". De tuin als beeld van het leven, in een gedicht geschreven met droge ogen, maar erg pregnant en origineel.

Reine Wellens, voorzitter van de jury.

De Tweejaarlijke Schrijverswedstrijd voor Kortverhaal van de stad Deinze werd gewonnen door Mengmettaler Mark Meekers, met het verhaal "Rewind".

De jury prees zijn "verassende originaliteit en de sterk beheerste taal".