golven

de horizon is niet einder maar begin

daar beuken zoute lijven

wordt gegekt met bolle zeilen

houdt wrakhout zwalpend adem in

stenen hoofden, tussen algen gemeerd,

schuimbekkend glad geveegd,

meeuwen, opgeschrikt uit stil gebed,

met één golfslag voor schut gezet

in penseeltrek van grijs en grauw

uitgebruld en met holle wangen

waarin schelpen en schaaldieren hangen

in dood en in moe versneden

bloot gewoeld en gestrand

met tegenzin een ribbel in nat zand

het dorp

er schuilt geen gedicht

in dit dorp van

boerenwagens

en zwangere decibels

waar stamcafés

onder de kerktoren

hurken in kwartet

voor de vuurwaterdans

en puberteit dronken

weg snurkt

in foetushouding

uitgeteld

er schuilt geen gedicht

in dit dorp

waar verveling

- windstil en halfstok -

achter elk raamkozijn

tot alledaagsheid

verstart