de bedrieglijke snapper

 

hem ontsnapten steeds meer dingen

en steeds minder snapte hij het

zoutvaatje dat als een paling

over de tafel schoot snapte hij het

 

mes dat bot ving op het brood

dat altijd brokkelde snapte hij het

ei dat tokkelde en barst grijnsde van kop

tot kop die hinkelde als een duizendpoot

 

zijn stoelgang ging hem ook al niet zo af

en toe sloot hij de deur niet meer

zoals die ene dag dat hij en Dag besloot

wat zit grootvaatje aardig in zijn boot

 

Uit: Vogelvlucht, P, 2002

 

 

kerkgangers

 

tussen beuken lijnen voort

honderd voeten uit één stuk

 

links rechts linkser rechtser

maaiende koppen op alinea's

 

van schouder aan schouder

zwatelend ratelend repeteerreptiel

 

onthoofd met elke hostie

de knik van een afvallige

 

voor weer een week

 

Uit: Een dagje schrijver worden (bundel in voorbereiding)