samenspel

met groene vingers

van gras en kruid

plant ze een wilde tuin

hij zaait er letters

die kiemen tot klanken

fezelend tussen het loof

als rijpe vruchten

plukt ze zijn woorden

bereidt hem een avondmaal

met geur van laat mos

mijn hof

waar muur bloemt

tussen wortel en prei

erwtjes schuchter ranken

tegen kippengaas

en bonen onhandig

een kop opsteken

beducht voor houtduif en slak

ik plooide je in bedjes

schoffelde zevenblad en distel

bevloeide wanneer je dorstte

toch kiemt onkruid weer

in je willig lijf

vreet ongedierte je loof

ik wacht werkloos

buiten je grenzen

met enkel onmacht

in mijn handen