Bernard de Coen | Bio-bibliografie | Gedichten

Bernard de Coen

Bio-bibliografie

Bernard de Coen (° 1965) studeerde Romaanse Filologie (Frans - Spaans) aan de K.U. Leuven en specialiseerde zich nadien in de vertaling van Nederlandstalige poëzie in het Frans. Gepubliceerde vertalingen kwamen er van het werk van o. m. van de dichters Mark Meekers, Johan van Cauwenberghe, Bert Bevers en Lucienne Stassaert. Hij heeft zo'n 3.000 vertaalde gedichten op zijn actief, gedichten van bijna alle hedendaagse dichters en dichteressen uit Vlaanderen en Nederland.

Hij werkt als tolk bij de Federale Overheidsdienst Personeel & Organisatie, op dit ogenblik als gedetacheerde bij het kabinet van Minister Paul Magnette.

Sedert 2005 houdt hij een dagboek bij. Uittreksels hieruit werden gepubliceerd in het tijdschrift Romaneske.

 

In voorbereiding: bundel cocktailgedichten Diep in het Glas en Ontkoppelingen II (haiku) en een Franse roman De Pourpre et de Sinople

 

 

Adresgegevens:
Bernard de Coen
Vlamingenstraat 66
3000 Leuven
tel.: 0494/86.39.00
 

Publicaties:
2000: Les bourraches, Franse sonnetten (uitg. Lux)
2001: Tiens, tweetalige haiku (uitg. Lux)
2005: Ontkoppelingen I, haiku (uitg. P)

Op de punt van de pen

"Had Erasmus nu geleefd dan had hij voor zijn hoofdpersonage in Lof der Zotheid misschien wel een man gekozen, meer nog, dan was hij wellicht uitgekomen bij Bernard de Coen. Wie anders combineert op zo’n speelse wijze een kritisch ingestelde geest met een ontwapenende humor?

In zijn sonnetten en haikoes verkent deze veertigjarige schrijver diepmenselijke emoties, tast hij, als dan niet getooid met de zotskap, de grenzen en begrenzingen van de menselijke geest af in al zijn facetten.

Bernard verenigt in zich een aantal schijnbaar onverzoenbare tegenstellingen: hij is energiek en toch gesteld op innerlijke rust, boekenwurm en atleet, warm en gereserveerd, onbevangen en tegelijk ook diepgravend. De rode draad daarin is ongetwijfeld zijn passie voor het woord. Bernard is een taalkunstenaar, een gedreven zoeker naar perfecte zeggingskracht. Getuigen daarvan zijn de sonnettenbundel Les bourraches uit 2000 en de haikubundels Tiens en Ontkoppelingen I, respectievelijk uit 2001 en 2005." Gerda De Preter, 2005

terug naar de ledenlijst